ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ; Ξεφυλλίζοντας τις οικονομικές εφημερίδες, διαβάζω ότι φέτος χάθηκαν με τη ραγδαία πτώση των μετοχών (μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου ‘08) στα Χρηματιστήρια όλου του κόσμου 25 δις ευρώ, δηλαδή ισοδύναμης αξίας περίπου 1,3 εκατομ τόνους χρυσού ! Μόνο στο Χρηματιστήριο Αθηνών η κεφαλαιοποίηση μειώθηκε κατά 118 δις ευρώ ! (και θα συνεχισθούν περαιτέρω απώλειες, δεδομένου ότι τα ξένα Funds, παρακρατούν περίπου το 48% του Ελληνικού Χρηματιστηρίου και τους επόμενους μήνες θα προχωρήσουν εύλογα –για τη δική τους τευστότητα-σε περισσότερες πωλήσεις. Παράλληλα οι μεγαλύτερες Διεθνείς απώλειες βρίσκονται στα «συνταξιοδοτικά ταμεία».Αυτή αναμένεται να είναι η μετεξέλιξη της σημερινής παγκόσμιας κρίσης! Το ντόμινο της υπάρχουσας κρίσης προχωρά πλέον στις συντάξεις που θα πλήξει ολόκληρο τον κόσμο, λόγω της παγκοσμιοποίησης. Εχουν ήδη εξανεμισθεί δισεκατ ευρώ στην Αμερική και προχωρούν οι απώλειες στην Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτε. Παραμένουν θεατές. Τα συνταξιοδοτικά προγράμματα είναι πλέον επισφαλή. Με τα μέτρα διάσωσης του τραπεζικού συστήματος, οι αποταμιεύσεις των πολιτών πλέον είναι πιο ασφαλείς από τα κεφάλαια των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων. Σύμφωνα με νεώτερες απόψεις και πραγματικά γεγονότα, η αξία της αποταμίευσης στα συνταξιοδοτικά προγράμματα χάνεται όταν πέφτουν τα χρηματιστήρια και επιπλέον οι ασφαλισμένοι δεν έχουν πρόσβαση στους συνταξιοδοτικούς επενδυτικούς λογαριασμούς. Αντίθετα μόλις προέκυψε η σημερινή οικονομική κρίση όλες οι κυβερνήσεις έτρεξαν στη σωτηρία των Τραπεζών (με εξασφάλιση των καταθέσεων). Οσον αφορά την Ελληνική πραγματικότητα, αναλυτές, ιδιώτες, επιχειρήσεις, με μεγάλη έκπληξη παρακολουθούν τη δυσκαμψία της Κυβέρνησης. Μήπως τελικά τα υπό εξέταση ακόμη μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας μέσω των Τραπεζών, έχουν σκοπό μόνο την ενίσχυση των Δημόσιων Ταμείων ? Παρατηρούμε ότι γνωστοί Τραπεζίτες δεν κρύβουν την έντονη δυσφορία τους για τα κυβερνητικά μέτρα ενίσχυσης των Τραπεζών. Μήπως τελικά έχει δίκιο ο Βγενόπουλος ότι τα προς ψήφιση μέτρα στο μέλλον θα προκαλέσουν αντιδικίες και περισσότερα προβλήματα ? Μήπως βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το Δάσος της πραγματικής οικονομίας,που έχει περάσει τη πόρτα μας ? Ποια μέτρα πήρε η Ελληνική Πολιτεία το Σεπτέμβριο,Οκτώβριο, μέχρι και Νοέμβριο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Γνωρίζαμε θεωρητικά τα πάντα γι’ αυτή από το καλοκαίρι, αλλά τη τροφοδοτούσαμε χρόνια.Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα γίνεται εμφανής σε ολοένα και μεγαλύτερο μέρος των πολιτών. Πού είναι τα μέτρα για τη παραγωγή και την ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα και στη Νέα Ευρώπη που εξαπλώθηκαν (ίσως επικίνδυνα) οι ελληνικές επιχειρήσεις τα τελευταία δέκα χρόνια? Διαβάζουμε ότι αλλάζουν τα ΔΛΠ (τροποποίηση του IAS 39). Δεν θα χρησιμοποιούν δηλαδή οι επιχειρήσεις (Τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες κλπ) τις αξίες Fair value, με αναδρομική ισχύ από 1.7.08, αλλά τις αξίες κτήσεως. Μήπως τελικά προχωρούμε σε επιταχυνόμενη συγχώνευση των Τραπεζών ? Μήπως αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που μειώνεται η ρευστότητα (αύξηση επιτοκίων) στην αγορά, επιχειρήσεις και νοικοκυριά ?
Απλώς υπενθυμίζεται ότι οι βασικότεροι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας έχουν ήδη περιέλθει σε ύφεση. 1)Στον αγροτο-κτηνοτροφικό τομέα (από τον οποίο ζούν 500-600.000 οικογένειες στην ύπαιθρο), υπάρχει αναβρασμός. Εχουν ήδη καταποντισθεί οι τιμές παραγωγού.Το λάδι από το παραγωγό φεύγει στα 2,2-2,5 ευρώ το λίτρο. Το αγελαδινό γάλα έχει πέσει στα 30 λεπτά το λιτρο, ενώ το αιγοπρόβειο γάλα στα 0,85 ευρώ. 2) Στην οικοδομή έχουν μειωθεί δραματικά οι νέες κατασκευές (μόνο στην Αθήνα παραμένουν αδιάθετα πάνω από 120.000 νεόδμητα διαμερίσματα) 3)Στη ναυτιλία παρουσιάζεται κρίση στα Ελληνικά Ναυπηγεία (Πέραμα κλπ).Οι εισηγμένες ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες στα Χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης έχασαν ήδη χάσει περίπου το 70-80% της αξίας των μετοχών τους. Οι έλληνες εφοπλιστές ακούγεται ότι θα χάσουν πάνω από 600 ποντοπόρα πλοία το 2009 (τι θα γίνει αλήθεια με τα Δάνεια αυτά των Τραπεζών ?) Πάνω από 200 φορτηγά πλοία θα πάνε για σκράπ. 4)Στο τουριστικό τομέα τα μαντάτα είναι χειρότερα. Λόγω της κρίσης λιγώτεροι Ευρωπαίοι (και Ελληνες) θα προχωρήσουν στις καλοκαιρινές διακοπές. 5)Στον ασφαλιστικό τομέα, λίγο με τα δομημένα ομόλογα, τη ραγδαία πτώση των μετοχών, την αθρόα συνταξιοδότηση μεγάλου αριθμού απασχολούμενων, τα πράγματα εμφανίζονται πιο ανησυχητικά από ποτέ, τόσο για τα εφάπαξ, όσο και για τις τρέχουσες συντάξεις.
Μήπως τελικά έχουν προβλέψει σωστά διεθνείς οργανισμοί (UBS, FITCH κλπ), ισχυζόμενοι ότι η ελληνική οικονομία το 2009 θα υποστεί τεράστιο πλήγμα με αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης (-0,1%) σε αντίθεση με τη κυβέρνηση που μιλά για 2-2,8% ? Μήπως τελικά προχωρούμε στη λήψη μέτρων διάσωσης της οικονομίας, παραβλέποντας τη πραγματική Οικονομία που είναι το Δάσος ? .-
1/11/08 IΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ-ΠΟΙΟ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ
(Πώς και ποιοι βούλιαξαν τη Παγκόσμια Οικονομία)
Τι έγινε και πότε άρχισε Είναι μεγάλο λάθος να λέμε ότι για τη σημερινή κατάσταση της Παγκόσμιας Οικονομίας είναι υπεύθυνα τα γνωστά πλέον σε όλους μας subprimes ή τα στεγαστικά δάνεια ή η αλόγιστη προσφορά καρτών κλπ. Σύμφωνα με πολλούς Αμερικανούς οικονομολόγους αλλα και το Καθηγητή Francoua Moran (μέλος της Διοίκησης της Banque de France, Σύμβουλος Του Πρωθυπουργού Ζοσπέν), αυτά δεν είναι απειλητικά και μάλιστα αποτελούν τη κορυφή του παγόβουνου. Τα πλέον απειλητικά είναι τα 60 τρις δολλάρια των Credit Default Swaps (CDs) τα γνωστά μας «δομημένα ομόλογα», αριθμός που είναι κατά πολύ μεγαλύτερος του Παγκόσμιου ΑΕΠ, και αποτελούν τη πραγματική βόμβα του συστήματος στη σημερινή Παγκοσμιοποιημένη και απελευθερωμένη Αγορά. Ως γνωστό όλα γίνονται για το «κέρδος». Από παληά υπήρχε η ισοτιμία του χρήματος και των επιτοκίων. Το 1944 οι Αμερικανού επέβαλαν σαν παγκόσμιο νόμισμα το δολλάριο. Με την ανάπτυξη των Πολυεθνικών εταιριών αρχίζει πλέον η Απελευθέρωση της Αγοράς, και παράλληλα απαιτείται η ανάλογη Χρηματοποστωτική κάλυψη. Τα έτη 1950-70 αρχίζει η απελευθέρωση του χρήματος από το Κράτος. Αρχίζει σιγά –σιγά η απελευθέρωση των ισοτιμιών (δηλαδή της τιμής του χρήματος). Η απελευθέρωση δημιουργεί 1)μεγάλη πλέον δυνατότητα κερδοσκοπίας και 2) μία αγορά ασφάλισης. Αρχίζει λοιπόν ο φαύλος κύκλος της «ασφάλισης», ασφάλισης της ασφάλισης, ασφάλιση της ασφαλισμένης ασφάλισης, πρακτικά όπως αναφέραμε ένας φαύλος κύκλος «ασφαλίσεων» (couverture) έναντι της κερδοσκοπίας που άρχισε να αναπτύσσεται εκ των πραγμάτων. Στη συνέχεια έρχεται η πετρελαική κρίση το 1973 με τα πετροδολλάρια, τα παγκόσμια χρηματιστικά δίκτυα, και τη τελευταία στιγμή – με τη μεταρρύθμιση των Τραπεζικών συστημάτων-αποφεύγεται η δημιουργία μεγάλων αγορών υποχρεώσεων των κυριότερων χωρών του πλανήτη. Το 1980 δημιουργούνται τα «παράγωγα προιόντα» (με μακροπρόθεσμα επιτόκια) που έχουν σκοπό τη «κάλυψη» έναντι των κινδύνων από τις αλλαγές ισοτιμιών και επιτοκίων. Πλέον με την απελευθέρωση της αγοράς (αλλάζει η ισοτιμία, δηλαδή η τιμή του χρήματος), γίνεται αλυσιδωτά μια «δεύτερη απελευθέρωση των κεφαλαίων, των παγκόσμιων νέων παικτών». Σαν επόμενο αναγκαίο πλέον βήμα της Απελευθέρωσης έρχεται η αλλαγή της «φορολογικής μεταρρύθμισης» η οποία αλλάζει το Αμερικανικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Εδώ ξεκινά ουσιαστικά η αρχή του προβλήματος και κανένας πλέον δεν προσπαθεί να το φρενάρει. Ενώ πρώτα η ασφάλιση ήταν βασισμένη στην ανταπόδοση των κεφαλαίων με δεδομένες τις «εισφορές», περνά πλέον για πάντα στην ανταπόδοση σε μία νέα βάση «επενδυτικής απόδοσης του κεφαλαίου» των εισφορών. Οι Τράπεζες και οι Χρηματιστικές εταιρίες αρχίζουν να γίνονται διαχειριστές των τεράστιων κεφαλαίων (των εισφορών των εργαζομένων) και ξεκινά πλέον ο τρελός αγώνας της εξασφάλισης μεγάλων αποδόσεων. Τα ανεύθυνα στελέχη των Τραπεζών και Χρηματιστικών εταιριών γνωρίζοντας τη πραγματικότητα προχωρούν χωρίς την ανάληψη των κινδύνων αυτών, δημιουργούν κρυφά για τη κατοχύρωσή τους τα «κρυφά αλεξίπτωτα», χωρίς να φέρουν πλέον ουδεμία ευθύνη των τακτικών τους και βασικά των συνεπειών αυτών (αντίθετα αρχίζει ένας αγώνας δρόμου των αποδόσεων με bonus παραγωγής αυτών των τεράστιων και τρελών αποδόσεων των κεφαλαίων, οι οποίες τρέχουν με ρυθμό της τάξεως του 20 % έως και 25%). Ολοι γνωρίζουν ότι τα κέρδη αυτής της τάξεως είναι τεράστια σε σχέση με τα πραγματικά μεγέθη της οικονομίας.Σε αυτό πλέον τον αγώνα των αποδόσεων ποιος ενδιαφέρεται για τη «πραγματική οικονομία» ? Ετσι αρχίζει η αποδέσμευση από τη πραγματικά μεγέθη της οικονομίας. Εδώ αρχίζει να χάνεται πλέον ο έλεγχος, να χάνεται το μέγεθος κάθε επιχείρησης σε όλο τον κόσμο. Οι αναλυτές πλέον θεωρούν ότι ξέρουν τα πάντα σε ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς κάν να γνωρίζουν το πραγματικό0 μέγεθος της κάθε επιχείρησης, ούτε κάν που βρίσκεται αυτή. Ολα μεταφράζονται σε αγώνα «τρελών αποδόσεων». Τα παραπάνω επιδρούν άμεσα στη λειτουργία της Κοινωνίας και της Οικονομίας. Δημιουργείται δηλαδή μία τεράστια χρηματιστική «φούσκα». Για να καταλάβουμε τα μεγέθη της φούσκας, ενώ οι παγκόσμιες καταθέσεις (το χρήμα που πραγματικά κυκλοφορεί) ανέρχεται σε 60 τρίς δολλάρια, στη διατραπεζική αγορά ανταλλάσσονται ετησίων 2.000 τρις δολλάρια !). Επιπλέον μέγεθος για να αντιληφθούμε τη φούσκα είναι το γεγονός ότι η περιουσία των 90.000 ζάμπλουτων του πλανήτη (με περιουσία πάνω από ένα δίς δολλάρια ο καθένας σύμφωνα με την Merrill Lynch) υπολογίζεται σε 13 τρίς δολλάρια έναντι των 48 τρίς δολλαρίων του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Για να μειώσουν το κίνδυνο και για τη δημιουργία νέου περιθώριου κέρδους, όπως αναφέραμε ανωτέρω, δημιούργησαν τα γνωστά μας «δομημένα ομόλογα». Ανακάτεψαν τις παλαιές εξασφαλισμένες - αξιοπρεπείς τοποθετήσεις με νέες επισφαλείς, ώστε να ελαφρύνουν (μετριάσουν) κάπως τον υπαρκτό κίνδυνο. Σήμερα δεν μπορεί κανένας να υπολογίσει με ακρίβεια το μέρος του φάλσου χρέους. Εχουν κρυφτεί πολύ καλά οι «επισφάλειες» και τελικά κανένας δεν γνωρίζει τίποτα, δεν ευθύνεται για τίποτα, δεν γνωρίζει το βάθος και τη διάρκεια της σημερινής κρίσης. Παράλληλα οι ηθικοί αυτουργοί (χρυσόπεδα ή Golden boys) αυτών των επισφαλειών, έχουν εξαφανισθεί, λαμβάνοντας πρίν την εγκατάλειψη του σκάφους (Τραπεζικές και Ασφαλιστικές εταιρίες) τα παράλογα και παράνομα bonus, μυθικά ποσά άγνωστα μέχρι σήμερα στο μέσο εργαζόμενο, στις εισφορές του οποίου στήριξαν τα τρελλά σχέδιά τους και αποδόσεις χρήματος . Τι κάνουμε τώρα ;
Θα μπορούσαν να υπάρξουν κάποια σενάρια μελλοντικών εξελίξεων. Το επικρατέστερο ίσως θα ήταν η αρχική σταθεροποίηση του συστήματος (με εισαγωγή ρευστότητας, Δημόσιου χρήματος των φορολογούμενων) που σίγουρα θα επηρεάσει τα ελλείμματα και τη πραγματική οικονομία με κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία, κοινωνική αναταραχή κλπ. Παραγνωρίζουν το γεγονός ότι προχωρούν στη δημιουργία «νέας και επικίνδυνης φούσκας» με πολύ δύσκολες προβλέψεις σε επίπεδο ολόκληρου του πλανήτη και του παγκόσμιου χρήματος. Πιθανότατα θεωρείται ότι θα ακολουθήσουν βίαιες ρίξεις της παγκόσμιας ισορροπίας, ύφεση, μαζική ανεργία, τεράστιες κοινωνικές συγκρούσεις, εξαέρωση ασφαλιστικών οργανισμών, Ταμείων, επιχειρήσεων, ολοκληρωτικές εκτροπές, παράλογες συγχωνεύσεις . .-
2 σχόλια:
14/11/2008
ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ;
Ξεφυλλίζοντας τις οικονομικές εφημερίδες, διαβάζω ότι φέτος χάθηκαν με τη ραγδαία πτώση των μετοχών (μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου ‘08) στα Χρηματιστήρια όλου του κόσμου 25 δις ευρώ, δηλαδή ισοδύναμης αξίας περίπου 1,3 εκατομ τόνους χρυσού ! Μόνο στο Χρηματιστήριο Αθηνών η κεφαλαιοποίηση μειώθηκε κατά 118 δις ευρώ ! (και θα συνεχισθούν περαιτέρω απώλειες, δεδομένου ότι τα ξένα Funds, παρακρατούν περίπου το 48% του Ελληνικού Χρηματιστηρίου και τους επόμενους μήνες θα προχωρήσουν εύλογα –για τη δική τους τευστότητα-σε περισσότερες πωλήσεις.
Παράλληλα οι μεγαλύτερες Διεθνείς απώλειες βρίσκονται στα «συνταξιοδοτικά ταμεία».Αυτή αναμένεται να είναι η μετεξέλιξη της σημερινής παγκόσμιας κρίσης! Το ντόμινο της υπάρχουσας κρίσης προχωρά πλέον στις συντάξεις που θα πλήξει ολόκληρο τον κόσμο, λόγω της παγκοσμιοποίησης. Εχουν ήδη εξανεμισθεί δισεκατ ευρώ στην Αμερική και προχωρούν οι απώλειες στην Ευρώπη.
Οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτε. Παραμένουν θεατές.
Τα συνταξιοδοτικά προγράμματα είναι πλέον επισφαλή.
Με τα μέτρα διάσωσης του τραπεζικού συστήματος, οι αποταμιεύσεις των πολιτών πλέον είναι πιο ασφαλείς από τα κεφάλαια των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων. Σύμφωνα με νεώτερες απόψεις και πραγματικά γεγονότα, η αξία της αποταμίευσης στα συνταξιοδοτικά προγράμματα χάνεται όταν πέφτουν τα χρηματιστήρια και επιπλέον οι ασφαλισμένοι δεν έχουν πρόσβαση στους συνταξιοδοτικούς επενδυτικούς λογαριασμούς.
Αντίθετα μόλις προέκυψε η σημερινή οικονομική κρίση όλες οι κυβερνήσεις έτρεξαν στη σωτηρία των Τραπεζών (με εξασφάλιση των καταθέσεων).
Οσον αφορά την Ελληνική πραγματικότητα, αναλυτές, ιδιώτες, επιχειρήσεις, με μεγάλη έκπληξη παρακολουθούν τη δυσκαμψία της Κυβέρνησης.
Μήπως τελικά τα υπό εξέταση ακόμη μέτρα ενίσχυσης της ρευστότητας μέσω των Τραπεζών, έχουν σκοπό μόνο την ενίσχυση των Δημόσιων Ταμείων ?
Παρατηρούμε ότι γνωστοί Τραπεζίτες δεν κρύβουν την έντονη δυσφορία τους για τα κυβερνητικά μέτρα ενίσχυσης των Τραπεζών. Μήπως τελικά έχει δίκιο ο Βγενόπουλος ότι τα προς ψήφιση μέτρα στο μέλλον θα προκαλέσουν αντιδικίες και περισσότερα προβλήματα ?
Μήπως βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το Δάσος της πραγματικής οικονομίας,που έχει περάσει τη πόρτα μας ?
Ποια μέτρα πήρε η Ελληνική Πολιτεία το Σεπτέμβριο,Οκτώβριο, μέχρι και Νοέμβριο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Γνωρίζαμε θεωρητικά τα πάντα γι’ αυτή από το καλοκαίρι, αλλά τη τροφοδοτούσαμε χρόνια.Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα γίνεται εμφανής σε ολοένα και μεγαλύτερο μέρος των πολιτών. Πού είναι τα μέτρα για τη παραγωγή και την ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα και στη Νέα Ευρώπη που εξαπλώθηκαν (ίσως επικίνδυνα) οι ελληνικές επιχειρήσεις τα τελευταία δέκα χρόνια?
Διαβάζουμε ότι αλλάζουν τα ΔΛΠ (τροποποίηση του IAS 39). Δεν θα χρησιμοποιούν δηλαδή οι επιχειρήσεις (Τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες κλπ) τις αξίες Fair value, με αναδρομική ισχύ από 1.7.08, αλλά τις αξίες κτήσεως. Μήπως τελικά προχωρούμε σε επιταχυνόμενη συγχώνευση των Τραπεζών ?
Μήπως αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που μειώνεται η ρευστότητα (αύξηση επιτοκίων) στην αγορά, επιχειρήσεις και νοικοκυριά ?
Απλώς υπενθυμίζεται ότι οι βασικότεροι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας έχουν ήδη περιέλθει σε ύφεση.
1)Στον αγροτο-κτηνοτροφικό τομέα (από τον οποίο ζούν 500-600.000
οικογένειες στην ύπαιθρο), υπάρχει αναβρασμός. Εχουν ήδη καταποντισθεί οι τιμές παραγωγού.Το λάδι από το παραγωγό φεύγει στα 2,2-2,5 ευρώ το λίτρο. Το αγελαδινό γάλα έχει πέσει στα 30 λεπτά το λιτρο, ενώ το αιγοπρόβειο γάλα στα 0,85 ευρώ.
2) Στην οικοδομή έχουν μειωθεί δραματικά οι νέες κατασκευές (μόνο στην Αθήνα παραμένουν αδιάθετα πάνω από 120.000 νεόδμητα διαμερίσματα)
3)Στη ναυτιλία παρουσιάζεται κρίση στα Ελληνικά Ναυπηγεία (Πέραμα
κλπ).Οι εισηγμένες ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες στα Χρηματιστήρια
της Νέας Υόρκης έχασαν ήδη χάσει περίπου το 70-80% της αξίας των
μετοχών τους.
Οι έλληνες εφοπλιστές ακούγεται ότι θα χάσουν πάνω από 600 ποντοπόρα πλοία το 2009 (τι θα γίνει αλήθεια με τα Δάνεια αυτά των Τραπεζών ?) Πάνω από 200 φορτηγά πλοία θα πάνε για σκράπ.
4)Στο τουριστικό τομέα τα μαντάτα είναι χειρότερα. Λόγω της κρίσης λιγώτεροι Ευρωπαίοι (και Ελληνες) θα προχωρήσουν στις καλοκαιρινές διακοπές.
5)Στον ασφαλιστικό τομέα, λίγο με τα δομημένα ομόλογα, τη ραγδαία πτώση των μετοχών, την αθρόα συνταξιοδότηση μεγάλου αριθμού απασχολούμενων, τα πράγματα εμφανίζονται πιο ανησυχητικά από ποτέ, τόσο για τα εφάπαξ, όσο και για τις τρέχουσες συντάξεις.
Μήπως τελικά έχουν προβλέψει σωστά διεθνείς οργανισμοί (UBS, FITCH κλπ), ισχυζόμενοι ότι η ελληνική οικονομία το 2009 θα υποστεί τεράστιο πλήγμα με αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης (-0,1%) σε αντίθεση με τη κυβέρνηση που μιλά για 2-2,8% ?
Μήπως τελικά προχωρούμε στη λήψη μέτρων διάσωσης της οικονομίας, παραβλέποντας τη πραγματική Οικονομία που είναι το Δάσος ?
.-
1/11/08
IΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ-ΠΟΙΟ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ
(Πώς και ποιοι βούλιαξαν τη Παγκόσμια Οικονομία)
Τι έγινε και πότε άρχισε
Είναι μεγάλο λάθος να λέμε ότι για τη σημερινή κατάσταση της Παγκόσμιας Οικονομίας είναι υπεύθυνα τα γνωστά πλέον σε όλους μας subprimes ή τα στεγαστικά δάνεια ή η αλόγιστη προσφορά καρτών κλπ.
Σύμφωνα με πολλούς Αμερικανούς οικονομολόγους αλλα και το Καθηγητή Francoua Moran (μέλος της Διοίκησης της Banque de France, Σύμβουλος Του Πρωθυπουργού Ζοσπέν),
αυτά δεν είναι απειλητικά και μάλιστα αποτελούν τη κορυφή του παγόβουνου.
Τα πλέον απειλητικά είναι τα 60 τρις δολλάρια των Credit Default Swaps (CDs) τα γνωστά μας «δομημένα ομόλογα», αριθμός που είναι κατά πολύ μεγαλύτερος του Παγκόσμιου ΑΕΠ, και αποτελούν τη πραγματική βόμβα του συστήματος στη σημερινή Παγκοσμιοποιημένη και απελευθερωμένη Αγορά.
Ως γνωστό όλα γίνονται για το «κέρδος».
Από παληά υπήρχε η ισοτιμία του χρήματος και των επιτοκίων. Το 1944 οι Αμερικανού επέβαλαν σαν παγκόσμιο νόμισμα το δολλάριο.
Με την ανάπτυξη των Πολυεθνικών εταιριών αρχίζει πλέον η Απελευθέρωση της Αγοράς, και παράλληλα απαιτείται η ανάλογη Χρηματοποστωτική κάλυψη.
Τα έτη 1950-70 αρχίζει η απελευθέρωση του χρήματος από το Κράτος.
Αρχίζει σιγά –σιγά η απελευθέρωση των ισοτιμιών (δηλαδή της τιμής του χρήματος).
Η απελευθέρωση δημιουργεί 1)μεγάλη πλέον δυνατότητα κερδοσκοπίας και 2) μία αγορά ασφάλισης.
Αρχίζει λοιπόν ο φαύλος κύκλος της «ασφάλισης», ασφάλισης της ασφάλισης, ασφάλιση της ασφαλισμένης ασφάλισης, πρακτικά όπως αναφέραμε ένας φαύλος κύκλος «ασφαλίσεων» (couverture) έναντι της κερδοσκοπίας που άρχισε να αναπτύσσεται εκ των πραγμάτων.
Στη συνέχεια έρχεται η πετρελαική κρίση το 1973 με τα πετροδολλάρια, τα παγκόσμια χρηματιστικά δίκτυα, και τη τελευταία στιγμή – με τη μεταρρύθμιση των Τραπεζικών συστημάτων-αποφεύγεται η δημιουργία μεγάλων αγορών υποχρεώσεων των κυριότερων χωρών του πλανήτη.
Το 1980 δημιουργούνται τα «παράγωγα προιόντα» (με μακροπρόθεσμα επιτόκια) που έχουν σκοπό τη «κάλυψη» έναντι των κινδύνων από τις αλλαγές ισοτιμιών και επιτοκίων.
Πλέον με την απελευθέρωση της αγοράς (αλλάζει η ισοτιμία, δηλαδή η τιμή του χρήματος), γίνεται αλυσιδωτά μια «δεύτερη απελευθέρωση των κεφαλαίων, των παγκόσμιων νέων παικτών». Σαν επόμενο αναγκαίο πλέον βήμα της Απελευθέρωσης έρχεται η αλλαγή της «φορολογικής μεταρρύθμισης» η οποία αλλάζει το Αμερικανικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.
Εδώ ξεκινά ουσιαστικά η αρχή του προβλήματος και κανένας πλέον δεν προσπαθεί να το φρενάρει.
Ενώ πρώτα η ασφάλιση ήταν βασισμένη στην ανταπόδοση των κεφαλαίων με δεδομένες τις «εισφορές», περνά πλέον για πάντα στην ανταπόδοση σε μία νέα βάση «επενδυτικής απόδοσης του κεφαλαίου» των εισφορών.
Οι Τράπεζες και οι Χρηματιστικές εταιρίες αρχίζουν να γίνονται διαχειριστές των τεράστιων κεφαλαίων (των εισφορών των εργαζομένων) και ξεκινά πλέον ο τρελός αγώνας της εξασφάλισης μεγάλων αποδόσεων. Τα ανεύθυνα στελέχη των Τραπεζών και Χρηματιστικών εταιριών γνωρίζοντας τη πραγματικότητα προχωρούν χωρίς την ανάληψη των κινδύνων αυτών, δημιουργούν κρυφά για τη κατοχύρωσή τους τα «κρυφά αλεξίπτωτα», χωρίς να φέρουν πλέον ουδεμία ευθύνη των τακτικών τους και βασικά των συνεπειών αυτών (αντίθετα αρχίζει ένας αγώνας δρόμου των αποδόσεων με bonus παραγωγής αυτών των τεράστιων και τρελών αποδόσεων των κεφαλαίων, οι οποίες τρέχουν με ρυθμό της τάξεως του 20 % έως και 25%).
Ολοι γνωρίζουν ότι τα κέρδη αυτής της τάξεως είναι τεράστια σε σχέση με τα πραγματικά μεγέθη της οικονομίας.Σε αυτό πλέον τον αγώνα των αποδόσεων ποιος ενδιαφέρεται για τη «πραγματική οικονομία» ? Ετσι αρχίζει η αποδέσμευση από τη πραγματικά μεγέθη της οικονομίας. Εδώ αρχίζει να χάνεται πλέον ο έλεγχος, να χάνεται το μέγεθος κάθε επιχείρησης σε όλο τον κόσμο. Οι αναλυτές πλέον θεωρούν ότι ξέρουν τα πάντα σε ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς κάν να γνωρίζουν το πραγματικό0 μέγεθος της κάθε επιχείρησης, ούτε κάν που βρίσκεται αυτή. Ολα μεταφράζονται σε αγώνα «τρελών αποδόσεων».
Τα παραπάνω επιδρούν άμεσα στη λειτουργία της Κοινωνίας και της Οικονομίας.
Δημιουργείται δηλαδή μία τεράστια χρηματιστική «φούσκα».
Για να καταλάβουμε τα μεγέθη της φούσκας, ενώ οι παγκόσμιες καταθέσεις
(το χρήμα που πραγματικά κυκλοφορεί) ανέρχεται σε 60 τρίς δολλάρια, στη διατραπεζική αγορά ανταλλάσσονται ετησίων 2.000 τρις δολλάρια !).
Επιπλέον μέγεθος για να αντιληφθούμε τη φούσκα είναι το γεγονός ότι η περιουσία των 90.000 ζάμπλουτων του πλανήτη (με περιουσία πάνω από ένα δίς δολλάρια ο καθένας σύμφωνα με την Merrill Lynch) υπολογίζεται σε 13 τρίς δολλάρια έναντι των 48 τρίς δολλαρίων του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Για να μειώσουν το κίνδυνο και για τη δημιουργία νέου περιθώριου κέρδους, όπως αναφέραμε ανωτέρω, δημιούργησαν τα γνωστά μας «δομημένα ομόλογα».
Ανακάτεψαν τις παλαιές εξασφαλισμένες - αξιοπρεπείς τοποθετήσεις με νέες επισφαλείς, ώστε να ελαφρύνουν (μετριάσουν) κάπως τον υπαρκτό κίνδυνο. Σήμερα δεν μπορεί κανένας να υπολογίσει με ακρίβεια το μέρος του φάλσου χρέους. Εχουν κρυφτεί πολύ καλά οι «επισφάλειες» και τελικά κανένας δεν γνωρίζει τίποτα, δεν ευθύνεται για τίποτα, δεν γνωρίζει το βάθος και τη διάρκεια της σημερινής κρίσης.
Παράλληλα οι ηθικοί αυτουργοί (χρυσόπεδα ή Golden boys) αυτών των επισφαλειών, έχουν εξαφανισθεί, λαμβάνοντας πρίν την εγκατάλειψη του σκάφους (Τραπεζικές και Ασφαλιστικές εταιρίες) τα παράλογα και παράνομα bonus, μυθικά ποσά άγνωστα μέχρι σήμερα στο μέσο εργαζόμενο, στις εισφορές του οποίου στήριξαν τα τρελλά σχέδιά τους και αποδόσεις χρήματος
.
Τι κάνουμε τώρα ;
Θα μπορούσαν να υπάρξουν κάποια σενάρια μελλοντικών εξελίξεων.
Το επικρατέστερο ίσως θα ήταν η αρχική σταθεροποίηση του συστήματος (με εισαγωγή ρευστότητας, Δημόσιου χρήματος των φορολογούμενων) που σίγουρα θα επηρεάσει τα ελλείμματα και τη πραγματική οικονομία με κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία, κοινωνική αναταραχή κλπ.
Παραγνωρίζουν το γεγονός ότι προχωρούν στη δημιουργία «νέας και επικίνδυνης φούσκας» με πολύ δύσκολες προβλέψεις σε επίπεδο ολόκληρου του πλανήτη και του παγκόσμιου χρήματος.
Πιθανότατα θεωρείται ότι θα ακολουθήσουν βίαιες ρίξεις της παγκόσμιας ισορροπίας, ύφεση, μαζική ανεργία, τεράστιες κοινωνικές συγκρούσεις, εξαέρωση ασφαλιστικών οργανισμών, Ταμείων, επιχειρήσεων, ολοκληρωτικές εκτροπές, παράλογες συγχωνεύσεις .
.-
Δημοσίευση σχολίου